هموگلوبین

هموگلوبین جنینی (Hb F) – (α₂γ₂):

هموگلوبین جنینی (Hb F)، هموگلوبین اصلی دوران جنینی است. با این حال، سنتز هموگلوبین Hb A (α₂β₂) می‌تواند در جنین‌های 9 هفته‌ای نیز آغاز شود.

در هفته‌های 9 تا 21 بارداری، میزان Hb A در خون جنین از 4 درصد به 13 درصد از کل هموگلوبین افزایش می‌یابد. این سطوح Hb A، امکان تشخیص پیش از تولد بتا تالاسمی را از طریق بررسی سنتز زنجیره‌های گلوبین فراهم کرده است.

بعد از هفته 34 تا 36 بارداری، نسبت Hb A (α₂β₂) افزایش یافته و در مقابل، نسبت Hb F یعنی (α₂γ₂) کاهش می‌یابد. میزان Hb F در نوزادان ترم (متولدشده در موعد مقرر) بین 53 تا 95 درصد از کل هموگلوبین متغیر است.

پس از تولد، میزان هموگلوبین جنینی (Hb F) با سرعتی حدود 3 درصد در هفته کاهش می‌یابد و تا سن 6 ماهگی معمولاً به کمتر از 2 تا 3 درصد از کل هموگلوبین می‌رسد.

این کاهش در تولید Hb F ارتباط نزدیکی با سن بارداری نوزاد دارد و تحت تأثیر تغییرات محیطی یا میزان اکسیژن پس از تولد قرار نمی‌گیرد.

هموگلوبین (Hb A2 ) α₂δ₂ در جنین‌ها قابل شناسایی نیست و سطح طبیعی آن در بزرگسالان، تا چهار ماهگی نوزاد به دست می‌آید.

تغییرات غیرطبیعی Hb F در نوزادان:

افزایش میزان Hb F در بدو تولد در نوزادانی دیده شده که:
کوچک‌تر از سن بارداری (SGA) هستند.
هیپوکسی مزمن داخل رحمی داشته‌اند.
مبتلا به تریزومی 13 هستند.

کاهش میزان Hb F در بدو تولد در نوزادان مبتلا به تریزومی 21 (سندرم داون) مشاهده شده است.