در بیماری میاستنیا گراویس (MG)استفاده از بعضی آنتی‌بیوتیک‌ها می‌تواند مشکل‌ساز باشد. برخی از آنتی‌بیوتیک‌ها ممکن است علائم MG را بدتر کنند و موجب ضعف عضلانی، مشکلات تنفسی یا بحرانی به نام “بحران میاستنیک” شوند که یک وضعیت اورژانسی پزشکی است.
اما در برخی موارد، استفاده از آنتی‌بیوتیک‌ها اجتناب‌ناپذیر است، به ویژه اگر به عفونت جدی دچار شوید. در این وضعیت، درمان عفونت ممکن است از خطر بدتر شدن علائم MG (flare) مهم‌تر باشد. در برخی موارد، خود عفونت می‌تواند موجب تشدید علائم MG شود. بنابراین، مشورت با متخصص MG قبل از مصرف هر گونه آنتی‌بیوتیک ضروری است.
آنتی‌بیوتیک‌هایی که بهتر است در صورت امکان از مصرف آن‌ها اجتناب کنید:
برخی آنتی‌بیوتیک‌ها برای افراد مبتلا به MG نسبت به بقیه ایمن‌تر هستند. در مقابل، برخی داروها باید به شدت محدود شوند.
توصیه میشود از آنتی‌بیوتیک‌های زیر خودداری شود:
فلوئوروکینولون‌ها (مثل سیپروفلوکساسین، لووفلوکساسین و آوفلوکساسین)
آمینو گلیکوزیدها (مثل جنتامایسین، توبرامایسین و آمیکاسین)
ماکرولیدها (شامل آزیترومایسین و کلاریترومایسین)
تتراسیکلین‌ها (مثل تتراسایکلین، داکسی‌سایکلین و مینوسایکلین)
این آنتی‌بیوتیک‌ها می‌توانند ضعف عضلانی بیشتری ایجاد کرده و علائم MG را بدتر کنند.